"امتیاز اعتبار" روشی است که توسط بانک ها برای تایید وام استفاده می شود که از امتیازها برای ارزیابی ریسک اعتباری بالقوه وام گیرندگان استفاده می کند. مطالعهای که توسط کمیسیون اقتصادی آمریکای لاتین و کارائیب (ECLAC) انجام شد، نشان داد که «امتیاز اعتبار» گستردهترین و موفقترین ابزار مورد استفاده برای تسهیل تأمین مالی SMEها است. سالهاست که این روش به طور گسترده در ایالات متحده برای تأیید کارتهای اعتباری و سایر انواع وامهای شخصی استفاده میشود. در گذشته، وام دهندگان به ندرت از "امتیاز اعتبار" برای ارزیابی اینکه آیا شرکت های کوچک و متوسط (SMEs) ارزش اعتباری دارند یا خیر استفاده می کردند.
به لطف پیشرفتهای فناوری در سیستمهای گزارشدهی اعتباری، موسسات مالی با استفاده از این روش، اعتبار خود را به SMEها تعمیم دادهاند، که شامل یک مدل آماری است که توسط بانکها برای ارزیابی اعتبار سنجی بانکی به صورت خودکار، عینی و سازگار استفاده میشود. به گفته ECLAC، این ابزار به ایجاد شفافیت بیشتر در بازار کمک میکند، به SMEها اجازه میدهد تا گزینههای تامین مالی بیشتری داشته باشند و هزینههای اعتباری را به میزان قابل توجهی کاهش میدهد. اگرچه استفاده از آن در سال های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است، برخی از بانک ها همچنان به قضاوت تحلیلگران در مورد تایید وام ها توجه می کنند. باید روی یک سیستم قابل اعتماد مانند مدل امتیاز FICO حساب کرد که ایالات متحده برای چندین دهه از آن استفاده می کند. به همان اندازه مهم است که وام گیرنده و بانک به این مدل اعتماد کنند تا موفق شود.
پیشنهاد مطالعه : چگونه رتبه اعتباری خود را بازسازی کنیم؟
چگونه مؤسسات مالی از این مدل استفاده می کنند؟
بانک ها از این مدل برای تعیین ریسک اعتباری طی دو مرحله استفاده می کنند. ابتدا، در ابتدای فرآیند در طول امتیازدهی برنامه، که بسته به سطح ریسک و بازده سرمایه گذاری، حداقل "برش" معرفی می شود. دوم، بانکها از این مدل برای محاسبه امتیاز رفتاری SMEها استفاده میکنند تا جنبههای دیگر عملکردشان را پس از تضمین وامهایشان اندازهگیری کنند، به عنوان مثال، برای ایجاد محدودیت در کارتهای اعتباری و حسابهای جاری، شناسایی حسابهای سودآور، ارائه محصولات جدید، برای نظارت بر عوامل خطر و شناسایی مشکلات احتمالی وصول بدهی.
دانستن اینکه واحدهای مختلف از چه متغیرهایی برای اندازه گیری ریسک اعتباری استفاده می کنند بسیار دشوار است زیرا این اطلاعات به ندرت عمومی می شود. با این حال، ما می توانیم از تجربه بازارهای جهانی و به طور دقیق تر از روش FICO درس بگیریم. این مدل متداول ترین و رایج ترین روش برای محاسبه امتیازات اعتباری در ایالات متحده است. برای اولین بار در سال 1989 توسط Fair, Isaac and Company (FICO)، یک تجارت پیشگام در توسعه روش های ریسک اعتباری، معرفی شد. امروزه مدل FICO -- یا نسخه های مختلف آن بر اساس مدل اصلی -- توسط اکثر مؤسسات مالی در ایالات متحده و در سراسر جهان استفاده می شود.